Czy warto wstawać przed wschodem słońca ? - czyli moje fotograficzne zmagania.

Pytanie, zawarte w tytule, takie trochę przewrotne. Moim zdaniem zawsze warto wstać przed wschodem słońca. Po prostu mamy dłuższy dzień, a o to chyba  nam chodzi, bo przecież wszyscy wkoło narzekamy, że czasu mało. Wstajemy wcześniej, to mamy dłuższy dzień, prosta zależność ;)))



Ale, ale ja nie o tym chciałam napisać. Ja chciałam napisać , czy warto wstawać aby sfotografować wschód słońca. Parę razy w życiu miałam szczęście być w miejscach, gdzie wstawanie na wschód słońca i podziwianie spektakularnych widoków z tym związanych, to wręcz obowiązek. Takie hiciory turystyczne. Głupio wtedy odpuścić sobie i zrezygnować z takich atrakcji. Nie ma to tamto... trzeba wstawać.  Nie zawsze to słońce wschodzi tak jak "powinno". Pamiętam jak kilkanaście  lat temu w Nepalu, po bodajże trzygodzinnym śnie, zwlekłam się z łóżka, by podziwiać wschód słońca nad Himalajami, tzw. "zapalanie szczytów".  Niewyspana, z gorączką dowlokłam się na wzgórze Sarangkot 1600 n.p.m. , w pobliżu miasta Pokhara. Szczytem wszystkiego było to, że szczyty się nie "zapaliły". Po prostu były chmury. Po ciężkiej "tułaczce" nici ze spektakularnych widoków zapierających dech w piersi, ponoć. Zdjęć nie mam, tzn. mam ale z innymi osobami i bez ich zgody nie mogę opublikować.


Kilka lat temu byłam w Kambodży. I znowu po 3-4 godzinnym  śnie zerwałam się, chciałoby się napisać bladym świtem, ale to jeszcze przed świtem było ;) Zerwałam się na wschód słońca nad Angkor Wat. I co ? Znowu lipa, tzn. słońce wzeszło, a jakże, tylko nie tak jak trzeba. Chmury, te sprawy... Ale tym razem się nie poddałam. Robiłam zdjęcia i nie tylko dlatego, że miałam lepszy aparat niż w Nepalu ;). Trzaskałam zdjęcia świątyni Angkor Wat  jak w amoku i w pewnej chwili spojrzałam w bok. To co tam zobaczyłam było o wiele ciekawsze.

Nie chcę abyście mnie źle zrozumieli , ci ludzie nie byli dla mnie bardziej interesujący niż kompleks świątynny Angkor, tylko zdjęcia tego tłumu fotografujących ludzi moim zdaniem są ciekawsze niż rzeczony wschód słońca.  A może się mylę ? Zobaczcie sami...

Czytam teraz dwie książki autorstwa Jacka Boneckiego.  Pierwsza to "Fotograf w podróży" (jakoś tak mnie ten tytuł zaintrygował ;)) , tytuł  drugiej książki - "Podróżnik fotograficzny" .  Pan Jacek Bonecki nie dość , że robi wspaniałe zdjęcia to jeszcze potrafi ciekawie o tym pisać. Przeczytałam i przejrzałam sporo książek o fotografii. W większości z nich opisywane są techniczne aspekty fotografowania i dobrze, ale ja szukałam jeszcze czegoś innego. Chciałam się dowiedzieć jak dobry fotograf patrzy, co widzi, na co zwraca  uwagę. Jak patrzeć, aby zobaczyć to czego inni nie widzą, może to trochę naiwne, ale chciałam się dowiedzieć.  I te rzeczy znalazłam w książkach Jacka Boneckiego.

Najbardziej zachwyciła mnie informacja, że mogę sobie fotografować w trybie automatycznym i nie ma  obciachu. Już wyjaśniam o co chodzi ...  Gdy jesteśmy w podróży, gdy coś się dzieje , jakaś ulotna chwila, coś co będzie nie do powtórzenia to lepiej zrobić zdjęcie na automacie niż bawić się w tryb manualny, bo zanim ustawimy parametry to może być za późno. Ja podczas moich podróży robię dużo zdjęć i zawsze tak jakoś mi było głupio ;) , że robię je najczęściej na automatycznych ustawieniach.

 Panie Jacku, dziękuję :) Kamień mi z serca spadł :)))
 Naprawdę bardzo jestem zachwycona tymi książkami i szczerze polecam.

Gdyby ktoś chciał dowiedzieć się czegoś więcej o Autorze to polecam stronę :
www.bonecki.com

Jak widać po minie  nie byłam zachwycona moimi zdjęciami. Teraz po 4 latach myślę sobie, że może jednak nie były takie złe. Czytając obecnie książki Pana Jacka Boneckiego stwierdziłam, że jednak  zastosowałam w tym przypadku jego zalecenie aby wycisnąć z tematu ile się da. A , że moje wyciskanie dało takie a nie inne efekty, to już zupełnie inna historia ...


A tak swoją drogą, to lubię wcześnie wstawać, szczególnie latem. Obserwować jak dzień się budzi. Letnie poranki są wspaniałe, bo zimowe już niekoniecznie.